Wyprawa Pod Namiot Na Skrzyczne Cz. 1

12 sierpnia 2024 odbyłem całonocny plener krajobrazowy w Beskidzie Śląskim, a konkretnie na Skrzycznem i jego najbliższej okolicy. Według wstępnego planu miałem być na szczycie około trzy godziny przed wschodem słońca, zjeść coś w schronisku i oczywiście napić się zimnego piwka ;) Później rozłożyć namiot na polu namiotowym pod schroniskiem i ruszyć na poszukiwania ciekawych kadrów podczas złotej godziny i zachodu słońca. Później plan zakładał sen w namiocie aż do wschodu słońca i fotografowanie w jego trakcie po czym powrót do domu. Plany jednak pokrzyżowały pewne wydarzenia, ale o tym nie będę tutaj pisał. Wszystkiego dowiecie się z tego wpisu. Do momentu zakończenia zdjęć o zachodzie słońca wszystko przebiegło jednak zgodnie z planem.

Na Skrzyczne jak zwykle dostałem się z Białego Krzyża na Przełęczy Salmopolskiej. Byłem już kilkukrotnie na tym szczycie i zawsze tylko i wyłącznie tą wersją wędrówki. Z przełęczy przez Malinów aż do Malinowskiej Skały szlakiem czerwonym i później już dalej zielonym przez Kopę Skrzyczeńską i Małe Skrzyczne aż do celu. Odcinek zielonego szlaku z Malinowskiej Skały do Skrzycznego to jeden z moich ulubionych ogólnie odcinków w górach polskich. Wędrówka odbywa się odkrytym grzbietem Pasma Wiślańskiego (Pasma Skrzycznego i Baraniej Góry)  i jest niemal w stu procentach niczym nie przesłoniętym widokowym szlakiem. Jedynie okolice Małego Skrzycznego zamykają się przez las na widoki na krótki odcinek.

Na zachód słońca postanowiłem wybrać właśnie te okolicę - Małego Skrzycznego, jednak nie samego szczytu. W momencie, kiedy szlak zaczyna nieco piąć się ku górze (podejście pod Małe Skrzyczne) jest moje ulubione miejsce na zachód słońca w tej części Beskidu Śląskiego.  Nie jestem w stanie dokładnie określić tej lokalizacji, ale jest to miejsce gdzieś pomiędzy Małym Skrzycznem a Kopą Skrzyczeńską.

Był to ciepły sierpniowy dzień. Słońce pięknie świeciło, a na niebie nie było prawie żadnych chmur. W tym miejscu las przeplatał się z kosodrzewiną. Pięknie lśnił w blasku słońca.

Na większości zdjęć widnieje widok na wschód w głąb Beskidu Śląskiego. Na tereny wiślańskie, czy okolice Brennej. Kiedyś mam nadzieję odkryć bardziej te tereny. Moja znajomość Beskidu Śląskiego wciąż jest znikoma.

Samego Skrzycznego nie polecam na zachód słońca w lecie. Być może z platformy widokowej będzie on widoczny, ale zdecydowanie lepiej obserwować go z miejsc oddalonych na południowy-wschód od szczytu idąc szlakiem zielonym w kierunku Malinowskiej Skały. Ciężko było mi znaleźć w sieci jakieś informacje o zachodach słońca na Skrzycznem, dlatego dzielę się moimi własnymi spostrzeżeniami. Być może komuś się przydadzą. 

Jest tutaj obłędnie pięknie o tej porze dnia. Warto poświecić trochę czasu na głębsze poznanie tych miejsc. Mniej popularnych. Większość osób po prostu przechodzi tędy wędrując w stronę głównych szczytów np na Skrzyczne. Nie zatrzymują się na dłużej na samym szlaku grzbietowym. A warto. Powiem szczerze, że w mojej subiektywnej opinii samo Skrzyczne nie oferuje najładniejszych widoków w tej części Beskidu Śląskiego. Dla mnie stanowi jedynie miejsce odpoczynku, gdzie można skorzystać z usług schroniska. Ewentualnie pod polem namiotowym otwiera się dość ciekawy widok na Żywiecczyznę i Beskid Żywiecki, ale o tym w następnym poście, ze wschodu słońca.

Czekałem na zachód robiąc wciąż zdjęcia i ciesząc się tą piękną scenerią. Widok na wschód jest chyba moim ulubionym kierunkiem obserwacji. Być może dlatego, że to, co znajduję się po zachodniej stronie znam lepiej. Te tereny są zakryte przez zachodnie czoło Beskidu Śląskiego niemożliwe do obserwacji z okolic Żywca. Nawet z wyższych szczytów Beskidu Żywieckiego nie są łatwo, lub w ogóle dostępne do obserwacji. 

W tym dniu zrobiłem tylko jedno zdjęcie w "drugą stronę", a właściwie bardziej w kierunku południowo-zachodnim. Widzicie Tatry na tym zdjęciu? Ja sam nie widziałem ich nigdy przebywając na tym szlaku, aż do wczoraj kiedy edytowałem te zdjęcia. Trzeba powiększyć i się przyjrzeć, by je dostrzec. 

Czekałem na właściwy zachód i szukałem różnych fotograficznych możliwości.

Warto było czekać i nie żałowałem, że wybrałem to miejsce. 

Zmęczenie dawało się już we znaki, ale czekałem do końca spektaklu i cieszyłem się tym, co oferuje Beskid Śląski.

Po zakończeniu pleneru udałem się do namiotu, aby odpocząć przed nocnymi atrakcjami. Pole namiotowe jest umiejscowione tuż pod schroniskiem. W cenie bodajże 25 zł za osobę (sierpień 2024) wliczone jest miejsce na polu i całodobowy dostęp do łazienki, toalety i małej kuchni. Mnie udało się też wypożyczyć kołdrę i poduszkę. Mój plecak był już potężnie załadowany sprzętem fotograficznym, namiotem, materacem itp. Nie miałem już miejsca na śpiwór czy coś cieplejszego do spania w nocy w razie chłodu. Więc jest taka możliwość, gdyby ktoś potrzebował. Kosztowało to jeśli dobrze pamiętam 15 zł, więc za całonocny nocleg z pościelą wyszło 40 zł. Nie wiele prawda? 

W kolejnym poście dalsza część czyli wschód słońca. Do zobaczenia wkrótce!