Terapötik fotoğrafçılık - Therapeutic photography [Tr - En]

Image by kalhh from Pixabay

---

[Tr]

Terapötik fotoğrafçılık terimi ile ilk defa Deryal Yüksel’in sosyal medya üzerindeki bir paylaşımı ile karşılaştım. Araştırdığım kadarıyla kendisi psikoloji bölümü mezunu. Sanat terapisi ile uğraşmakta ve son zamanlarda fotoğraf ve psikoloji ikilisi üzerine konuşmalar yapmaktadır. Yakın geçmişte düzenlediği bir söyleşiye dair duyuruya aşağıdaki link üzerinden ulaşabilirsiniz. Kendisi hakkında özet bir bilgi de bağlantıda bulunmaktadır. Her ne kadar istesem de ben bu söyleşiye katılamadım.

https://www.ifsak.org.tr/fotografin-iyilestirici-gucu-fototerapi-ve-terapotik-fotografcilik-soylesi-2/

İlgilenenler için kendisinin Instagram profili:
https://www.instagram.com/psikolog_deryalyuksel/

Fotoğraf ile amatör olarak uğraştığım için bu konu nedir acaba diye merak ettim. Okuma yaparken karşılaştığım güzel bir paragrafı paylaşmak isterim:

Weiser, fotoğrafların yansıtıcı araçlar olduğunu ve izleyicilere, fotoğrafı çeken kişinin benliği hakkında detaylı bilgiler sağladığını ifade etmektedir. Yazara göre, her fotografik karar, içsel bir kritere dayanır. Her insanın belirli bir fotoğrafı çekme nedeni, fotoğrafta kişisel olarak ona anlamlı gelen asıl şeyi, belirli bir şekilde ve belirli bir anda dondurmaktır. Böylelikle bireyin çektiği fotoğraflarda, sadece onun ne gördüğü değil; aynı zamanda fotoğrafın çekildiği an, onun kim olduğu da görülebilmektedir (Weiser, 1999 : 235).

Kaynak: https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/1635130
Makale yazarı: Özge Arslan
Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Temel Sanat Bilimleri Bölümü.

Burada geçen Weiser ismindeki kişinin tam adı Judy Weiser şeklindedir. Fototerapi tekniklerini uygulayan, alanında öncü olan bir isim. Kendisinin kurduğu bir fototerapi merkezi var.

https://phototherapy-centre.com/

Benim terapötik fotoğraftan anladığım, yukarıdaki alıntıda geçen “... fotoğrafın çekildiği an, onun kim olduğu da görülebilmektedir.” cümlesindeki kimliğin aktif bir sorgulama ile dış dünyada aranmasıdır. İnsanın iç dünyasını dışarıya yansıtarak metaforlar kurmasıdır. İletişim medyası olarak da fotoğraf kullanılıyor. Bence güzel bir yöntem. Kişinin kendini tanıması için zannetmiyorum ki kimseye tek bir kare yetecektir. Belki kişi sen kimsin sorusuna binlerce görsel ile cevap verecek, içlerinden mesela üç adet seçmesi istendiğinde ise seçerken saatler harcayacaktır. Ama yine de bir şüphe olacaktır içinde, acaba bu ben miydim? Tüm bu süreç içinde ortaya tereddütlü sorular çıkabilir. Cevapsızlıktan ya da belirsizlikten dolayı sanki ortada bırakılmış hissi oluşturabilir. Sonuçta tek bir kare elde etmektense sabırlı bir şekilde fotoğraf çekmeye devam etmek asıl amaç burada. Ve onlara bakmak içtenlikle.

Yukarıdaki alıntıda kaynak gösterdiğim makale bağlantısı içinde çok güzel örnekler var. 20. sayfadan itibaren başlıyor. Benlik kavramını “Kimsin?” ve sonra “Kim değilsin?” soruları ile görselleştiren bir araştırma yapılmış. Resimlerin altındaki açıklamalar katılımcıların ifadeleri ve çok güzel betimlemeler var. Sadece Türkçe olarak verilmiş. Verdiğim kaynak PDF dosyası olduğundan dolayı ve buraya resim olarak yapıştırmanın ne kadar doğru olduğunu kestiremediğimden dolayı seni direk linke gitmeye ve belirttiğim sayfalardaki örneklere bakmaya davet ediyorum.

Yine de örnek olması için bir tane kareyi kelimelere dökerek anlatmak isterim:
Katılımcının sadece gözlerini şerit şeklinde gösteren bir fotoğraf var. Ancak katılımcı farklı renkte gözlere sahip, doğuştan. Bu özelliğini hayatta kararsız olduğunu anlatmak için fotoğraflamış. Diyor ki: “Daha gözlerim bile ne renk olacağına karar verememiş; ben kendi hayatımda nasıl radikal, keskin kararlar vereyim.” Güzel bir metafor. Hani aşıkların bir lafı vardır ya, "baktığım her yerde seni görüyorum", derler. Benzer şekilde katılımcılar zihinlerinde ne takılı kalmış ise, o anda, bize göstermek istemişler. Belki de, aynı zamanda, hissettiklerini kendileri görmek istemişler…

Sonuç olarak, bulunduğum yer ve olduğum zaman, beni biriktiren bir akışın, çeşitli iradelerinden ve farkında olduklarımdan sadece ikisi gibi. Kutunun içindeyim ve açılan deliklerden içeriye doluyor bu akış.

Sağlıcakla kalın...

---

[En]

Note for English version:
Quotations are taken from the Turkish source. There may have been various shifts in meaning when translated into English. There may also be Turkish content on the links in the article. My main purpose here is to share about a topic that interests me.

The first time I came across the term therapeutic photography was in a post by Deryal Yüksel on social media. As far as I researched, she is a graduate of psychology. She is engaged in art therapy and has recently been giving talks on the duo of photography and psychology. You can access the announcement of a talk she organized recently via the link below. There is also a brief information about her in the link. Although I wanted to, I couldn't attend this talk.

https://www.ifsak.org.tr/fotografin-iyilestirici-gucu-fototerapi-ve-terapotik-fotografcilik-soylesi-2/

For those interested, here is her Instagram profile:
https://www.instagram.com/psikolog_deryalyuksel/

Since I am in amateur photography, I wondered what this subject is. I would like to share a beautiful paragraph I came across while reading:

Weiser argues that photographs are reflective tools and provide viewers with detailed information about the self of the photographer. According to the author, every photographic decision is based on an internal criterion. The reason why each person takes a particular photograph is to freeze what is personally meaningful to them in a particular way and at a particular moment. Thus, in the photographs taken by the individual, one can see not only what he or she sees, but also who he or she was at the moment the photograph was taken (Weiser, 1999 : 235).

Source: https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/1635130
Article writer: Özge Arslan
Ankara Hacı Bayram Veli University Faculty of Fine Arts, Department of Basic Art Sciences.

The full name of the person named Weiser mentioned here is Judy Weiser. She is a pioneer in her field who applies phototherapy techniques. There is a phototherapy center established by her.

https://phototherapy-centre.com/

My understanding of therapeutic photography is the search for identity in the external world through an active questioning, as in the sentence "... who he or she was at the moment the photograph was taken" in the quote above. It is the construction of metaphors by reflecting one's inner world to the outside. Photography is used as a communication media. I think it is a good method. I don't think a single frame will be enough for anyone to recognize themselves. Maybe the person will answer the question of "who are you?" with thousands of images, and when asked to choose, for example, three of them, they will spend hours choosing. But there will still be a doubt inside, was it me? During this whole process, hesitant questions may arise. There may be a feeling of being left in the middle due to lack of answers or uncertainty. But the important thing is to continue taking photos patiently rather than just getting a single frame in the end. And to look at them sincerely.

There are very good examples in the link to the article I cited in the quote above. It starts from page 20. There is a research that visualizes the concept of self with the questions "Who are you?" and then "... not you?". The descriptions under the pictures are the statements of the participants. I find them very descriptive. It is only given in Turkish. Since the source I provided is a PDF file and I don't know how ethical it is to paste it here as an image, I invite you to go directly to the link and look at the examples on the pages I mentioned.

Nevertheless, I would like to describe one of the frames in words as an example:
There is a photograph that shows only the participant's eyes. But the participant has different colored eyes, she was born with them. She photographed this feature to show that she is indecisive in life. She says: "My eyes haven't even decided what color they will be; how can I make radical, sharp decisions in my own life?" It is a nice metaphor I think. You know how lovers say that "everywhere I look, I see you." Similarly, the participants wanted to show us what was stuck in their minds at that moment. Perhaps, at the same time, they wanted to see for themselves what they were feeling...

As a result, where I am and when I am are just two of the various wills and realizations of a flow that accumulates me. I am inside the box and this flow is pouring in through the holes.

All the best...

---

Still not in HIVE? Join this strong community.

---

Are you looking for a visual to use in your Hive post? By setting m1alsan as 2% beneficiary for your post, just pick any image on my LIL (aka LMAC Image Library).

For more info: LIL Home

---

Interested in NFTs?

Here is my gallery on Hive:

• NFTShowroom

---

My social media links:,

• murat.fotoblog @ Instagram