The ultimate act
Reading the news has become an increasingly unhealthy habit. The world never looked more dangerous, more hostile and more irrational, if you try to interpret it through the headlines. Heinous crimes, perverseness, mental illness and suffering, are among the most "favourite" topics. And of course wars, many of them, all over the globe, gradually escalating to something that looks more and more like a new type of World War.
In this dystopian reality, drawing the line between staying informed and not loosing your sanity from the overwhelmingly amount of darkness thrown on you, can become a tricky task. The world is a mess, apparently ruled by a bunch of perverted psychopaths and there is not much that we can do to stop it.
Paraphrasing one of my favourites Greek authors I would say that realising that I can't change the world leaves me with only one option. Try as hard as I can, to not let the world change me. To avoid barbarism and remain human and tender in every aspect of my life. That's the ultimate act of resistance.
Nature is the only true and absolute ally in this battle, always there to heal and support me. The last shelter were everything makes sense and exist in harmony.
A walk in the nature with a loved one and a canine companion is my answer and my medicine against the glooming, overwhelming reality. And it works just fine at least until the bombs that are falling a few kilometres in the north and a few kilometres in the south, start falling on our heads too.
Till then I'll just keep trying to live a life in alignment with my beliefs and using my blog as my personal therapist :)
I hope I didn't depress you with my babbling. Have a lovely Sunday and a wonderful week ahead!
I took those pictures on the 1st of April 2019, during one of my favourite trails near my home village, on the island of Crete. I have also written this post, five years ago, about the same walk, with different pictures of course and much different words! Thinking of it right now, neither the world nor me are the same any more, only the wild flowers and the mountains are unchangeable and everlasting. Even our dog is not as black as he used to be, with grey hair on his fur showing his age and his wisdom :)
The writer that I paraphrased in the quote above is Χρόνης Μίσσιος.
All the pictures and the words are mine.
Thank you for reading and if you want to know more about me you can check out my introduction post.
Commenting, upvoting and rebloging are highly appreciated!
I decades ago stopped listening to news, or reading newspapers, or listening to the radio. The stress was making me far more ill. If it's bad enough, someone will always tell me. Even with these measures in place, somehow the world's ills still filter through, but it's nowhere near as bad. I can't imagine starting my day listening to all the negativity.
I far prefer looking out over my farm at the sunrise...
And that's the best thing you can do!
Thank you for stopping by:)
Every photo of nature is such a peace for eyes
I am glad you liked them!
Thank you for stopping by @himalayanwomb :)
Εδώ συχνά λέμε "Ojos que no ven, corazón que no siente" , δηλαδή, "Μάτια που δεν βλέπουν, καρδιά που δεν αισθάνεται", αν και το λέμε περισσότερο για αυτούς που αγνοούν ότι τους εξαπατούν, γενικά το χρησιμοποιούμε για διαφορετικές καταστάσεις χαχαχα. Έχεις δίκιο μέχρι ένα ορισμένο σημείο γιατί το να αγνοείς τα πράγματα δεν είναι καλή διέξοδος, κατά βάθος είμαστε όλοι συνδεδεμένοι κατά κάποιο τρόπο, έτσι αγνοώντας ή μη θέλοντας να μάθουμε τι συμβαίνει στους άλλους γιατί αυτό επηρεάζει την ηρεμία μου και την ευτυχία μου δεν είναι μια πολύ ενσυναίσθητη στάση, αύριο θα μπορούσα να είμαι εγώ. Δεν είμαι φανατική να βλέπω ειδήσεις αλλά κάτι βλέπω και έχοντας μία αδελφή δημοσιογράφος είμαι σχεδόν πάντα ενημερωμένη 🤭🤭🤷🏻♀️. Τώρα με αυτή τη μόδα της ψυχικής ηρεμίας θέλουν να κάνουν τους ανθρώπους πιο εγωιστές και αδιάφορους για τα βάσανα των άλλων. Δεν λέω εντάξει να μην κατακλυζόμαστε ή να μην επηρεαζόμαστε από τα προβλήματα του κόσμου, αλλά είναι σημαντικό να δούμε αν μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι για να βοηθήσουμε να αλλάξουν τα πράγματα. Επίσης, το ότι δεν βλέπουμε κάτι δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει 😕.
Μου αρέσουν τα λόγια του ποιητή 💖
Συμφωνώ μαζί σου κι αν φάνηκε το αντίθετο μάλλον δεν εκφράζομαι πολύ καλά στα αγγλικά. Δεν προτείνω σε καμία περίπτωση να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας και ας γκρεμιστεί ο κόσμος όλος. Μάλιστα όλες αυτές οι εγωκεντρικές μόδες αυτοβελτίωσης, όπως την λένε, με εκνευρίζουν. Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι ότι για να μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι για τους άλλους πρέπει πρώτα να είμαστε καλά οι ίδιοι. Όπως στο αεροπλάνο που οι οδηγίες λένε πρώτα να φορέσουμε την μάσκα οξυγόνου αν χρειαστεί και μετά να βοηθήσουμε όποιον έχει ανάγκη.
Ο Χρόνης Μίσσιος ήταν καταπληκτικός άνθρωπος, αγωνιστής της αντίστασης, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε, μέχρι και καταδικάστηκε σε θάνατο (αλλά δεν εκτελέστηκε τελικά) πάντα αγωνιζόμενος για το σωστό και το δίκαιο. Και ενώ είχε πάει μόνο 2 χρόνια σχολείο έγραψε μερικά από τα πιο συγκλονιστικά βιβλία που έχω διαβάσει. Τα λόγια του που παράφρασα είναι τα παρακάτω:
Α, εντάξει, είπα και εγώ 🤔.
Χαχαχα, ναι, και εμένα με εκνευρίζουν λίγο όλα αυτά τα καινούργια ψυχολογικά μαντάτα 😂🤦🏻♀️, φυσικά όπως λες και εσύ, πρώτα πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου για να είμαι σε κατάσταση να βοηθήσω κάποιον άλλο, αλλιώς θα πάμε και οι δύο μέσα 😬🥴🤣.
Μετά που είδα το βίντεο που μου έστειλες έψαξα στο Internet για αυτόν, μία ζωή με πολλά βάσανα 😥 και διάβασα ότι ήταν και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων. Ποιώ βιβλίο του θα μου συνιστούσες να διαβάσω;
Σε ευχαριστώ πολύ που μας τον σύστησες, φοβερά αυτά τα λόγια για την τρυφερότητα.
Βάσανα, δεν λες τίποτα, όπως και τόσοι άλλοι αριστεροί. Αλλά επιβίωσε και κατάφερε να μετατρέψει τα βάσανά του σε δημιουργία.
Σαν πρόταση θα έλεγα το πρώτο του,
ΚΑΛΑ, ΕΣΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΝΩΡΙΣ.
Να είσαι έτοιμη βέβαια να στεναχωρηθείς, δεν είναι ευχάριστο βιβλίο αλλά είναι καταπληκτικό. Έχω πολλά χρόνια να το διαβάσω και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ. Ίσως το ξαναδιαβάσω τώρα που το συζητήσαμε.
Η αριστερή είναι μόνο για γενναίους.
Τα βιβλία του είναι μυθιστορήματα η αληθινές ιστορίες; Αυτή η παριουσίαση δείχνει σκληρή, έχω στεναχωρηθεί με διάφορα βιβλία, ειδικά με ένα που το λένε Into the wild του Jon Krakauer, είναι το μόνο βιβλίο που με έχει κάνει να κλάψω ενώ το διάβαζα 😥😭, το έχουν κάνει και ταινία, δεν ξέρω άμα το έχεις ακούσει ή έχεις δει την ταινία, είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία.
Δεν το έχω διαβάσει, μόνο την ταινία έχω δει. Καταλαβαίνω γιατί σε έκανε να κλάψεις. Το "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" είναι γραμμένο σαν μυθιστόρημα αλλά βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Βασικά είναι η αυτοβιογραφία του Μίσσιου για τα 21 χρόνια φυλακής, βασανιστηρίων και εξορίας που πέρασε. Σίγουρα στενάχωρο θέμα αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο από το "into the wild". Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν θα στεναχωρηθείς διαβάζοντάς το, αλλά μπορώ να σου πω ότι αξίζει. Και θα μάθεις και ένα κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας που δεν υπάρχει στα βιβλία ιστορίας.
Μου αρέσουν πολύ οι βιογραφίες, και άμα έχουν και ένα μέρος της ιστορίας της Ελλάδας που δεν το βρίσκεις αλλού, περισσότερο 👍🏻