Cub, minik şeytan, sahil ve yürüyüş / Cub, little devil, beach and walk (Tr-Eng)

Herkese merhabaa!!

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. İyi olmaya çalışıyorsunuzdur. İki gün önce, dün sabah için gün doğumunu Cub'la birlikte yakalayabilmek amacıyla plan yapmıştık. Hatta sırf bunun için normalde olduğundan daha erken bile yattım...

Ama ne oldu? Uyuyakaldım tabii ki. Şaşırmadım ne yalan söyleyeyim. Bu duruma rağmen şevkim kırılmadı. Yanıma almak üzere ilacımın saatine dek geldiğinden dolayı minik bir sandviç hazırladım ve yoluma koyuldum.

Yine sahili turladım dayanamayıp. Ama unuttuğum çok önemli bir şey vardı; güneş kremi. Ben yine kıpkırmızı oldum tabii. Hatta insanlar, beni ve yol arkadaşım olan Cub'ı karıştırmış olabilirler. Ama ne yazık ki aramızda bir fark var.

Cub'ın havalı fotoğraflarını çekebilecek bir yol arkadaşı varken benim yok. Bakın ne kadar da harika fotoğraflarını çektim o küçük ahtapotun 😒

Bir de bunlar var tabii ki, hatta sağdaki fotoğrafta da kendisine "Neden bizim fotoğrafımız yok?" diye sormuş olabilirim 😂

Neyse... Bu kadar değer bilmez bir yol arkadaşım varken ben yazımı yazsam daha iyi olacak.

Yürüyüşüme başladıktan sonra ilaç saatime kadar çok fazla bir zamanım yoktu bu yüzden ilk işim insanların beni rahatsız etmeden yemek yiyebileceğim bir nokta bulmaktı.

Bu arayışımda sahilin, sokak hayvanları dışında kimsenin gitmediği bir kısmı aklıma geldi. Bu yüzden de oraya doğru yol aldım. Bu süreçte de çok gereksiz bir şekilde fotoğraf "yakalama" şevkiyle hareket ediyordum.

Köşedeki parmağım nasıl ama? 🤣 Kesinlikle fark etmemiştim. Ama sizinle daha önce paylaşmadığım bu Silivri yazısını paylaşmak isterim. Bu fotoğrafı çektikten sonra ise yazının arkasında görebileceğiniz yola devam ettim çünkü sahilin o kısmına, kış aylarında, kimse gelmez yürüyüş yapmak isteyenler hariç.

Yolun ilerleyen kısmında ise kapakta görmüş olduğunuz balıkçıların bana poz vermesini bekledim. Deniz, çok garip bir şekilde oldukça sakindi. Bunu fırsat bilen karabataklarsa balıkçıların onlara balık atmasını umarak karaya yaklaşmışlardı.

Onları birkaç dakika izleyerek vakit geçirirken zaman kavramını hatırladım. Çoktan saat 9, yani ilaç saatim olmuştu. Bu yüzden daha fazla oyalanmadan hemen aklımda olan bank bulunan noktaya doğru ilerledim ama bir sorun vardı. Yol kapalıydı.

Gitmek istediğim nokta önündeki dalgakıranlar dışında başka bir şey olmayan, sadece denizi görebildiğiniz bir nokta. Ve daha da güzel taşa değil de banka oturabiliyorsunuz. Ama yol, fırtınadan sonra zarar görmüş ve bu yüzden kapatmışlar.

Bu nokta kadar yakın olmasa da sahilin geri kalanında yine buna benzer banklar olduğuna razı gelerek ilerledim. Tabii bu sırada cute nerd'üme mızmızlanıyordum 😁 Devamında ise yolun diğer tarafına ilerledim. Ama orada da sorun vardı. Neredeysen bütün yolu şeritle kapatmışlardı.

İleride de çok fazla köpek olduğundan ve benimde amacım yemek yemek olduğundan dolayı geri dönüp ne yazık ki daha kalabalık bir alanda oturmaya karar verdim. Bir de battı balık yan gider diye yolda gördüğüm iki heykelin fotoğrafını da çektim. Ana-oğlu birbirinden ayırmamışlar. Buna seviniyorum. En azından burada çok uzakta değiller.

Zübeyde Hanım'ın ayakucundaki amfi tiyatro çakması yere oturmaya karar verdim sonrasında. Evet, gelen gideni çoktu ama anamdı ya benim. Daha nereye gitmek isterdim ki? Duygusallaşmıştım yine. Ki şu anda da dünden farkım yok gibi bu konuda.

Tabii anamın ayakucundan kedileri eksik olur mu? Olmaz... İmkânsız 🤣 Aşağıda gördüğünüz şirin şey sabah çıkarken mutlaka denk gelirim birisine diye yanıma aldığım salamın kokusunu hemen alıverdi. Ama sanırım bu bızdık biraz yabani.

Bitirir bitirmez kendini sevdirmeden kaçtı. Ama hâlâ biraz daha var mı diye bakınıyordu. Sağdaki fotoğrafta bakışınıza bir bakar mısınız? Minik şeytan. Tabii balığa alıştıktan sonra salam ne ki?

Sandviçim bitince yoluma tekrar koyuldum tabii. Başladım yaklaşık 3 saat süren yürüyüşüme. Biraz ara sokaklara gireyim dedim. Çok esiyordu çünkü. Hasta olmak istemem. Ve yolda çok tatlı ve bana çocukluğumu hatırlatan bir çam ağacına rastladım.

Bizdekilerin süsleri çok daha farklıydı elbette. Eski tip camdan elle boyanmış süslemeler oldukça değerlilerdi. Özenle saklar, özenle de kullanırdık. Biraz çocukluğumu yad ettikten sonra yoluma devam ettim.

Sonra aklıma tekrar Mimar Sinan Köprüsü'ne gitmek geldi. Oraya doğru ilerledim. Ama bundan önce bir sürü fotoğraf çekmek istedim. Şu zamana kadar az çok anlamışsınızdır diye düşünüyorum, denize aşığım. Neden daha fazla fotoğrafı elimde olmasın değil mi?

Bu tarz fotoğrafları sevmeye başladım. Elimde daha iyi bir kamera olduğunda ilk işim bu tarz bir kare yakalamaya çalışmak olacak. Onun dışında başka bir noktada benzer bir kare yakalamaya çalışırken denize çok yaklaşmış bulundum. Dalga da çok yüksek olunca biraz ıslanıverdim. Benim için çok büyük bir sorun değildi ama yine de amaç hasta olmamak değil mi? Ama bu amacımdan saparak ve "Daha ölme!" mesajından sonra yoluma devam ettim. Uzun bir yol değil mi? 😂

Yolun ilerleyen kısmında kışın azizliğine uğramış bir ağaçla karşılaştım.

Kötü bir durumda değilmiş gibi geldi bana ama ben bu işlerden hiç anlamam. Gözüme bir anda çok güzel göründü. Bu yüzden de bu ağacı hem kendi beynimde hem de fotoğrafla ölümsüzleştirmek istedim. Sonra aklıma haftalar, belki de aylar öncesinde sevgili @passenger777'nin bloğunda gördüğüm bir açıyı denemek geldi. Teşekkür ederim Passenger777! Ortaya oldukça beğendiğim bir kare çıktı. (Ayrıca kendisi oldukça bilge bir insandır da. Bu yüzden hiç şaşırtıcı gelmedi.) Ve tekrar geçmiş olsun.

İçimden edit programları ile bu kuru dallara çiçekler çizmek geliyor. Belki de bu fotoğrafı eski usul çıkarttırıp üzerinde çalışabilirim belki. Gerçekten bu fikir cezbedici.

Bu kareden sonra ise bir arama aldım. Eve dönmek gerektiğine dair... Malum misafir var. Ama daha sonradan geçirdiğim vakti hesaplayınca da gerçekten de geç kaldığımı fark ettim. Hatta ikinci ilacımın vakti geliyordu. Tabii Cub beyefendinin fotoğraflarda yüzünün göründüğüne emin olmaya çalışarak bayağı bir zaman kaybetmiştim.

Dönüş yolunda hızlı hareket etmeye çalışırken bir anda kayıp ikizimi gördüm.

Keşke zamanım olsa ve biraz daha yaklaşabilseydim de onu biraz mıncırabilseydim 🤣 Olsun belki başka bir zamana.

Bundan sonrası ise yolun sonu. Ve tabii ki hâliyle de bu yazının da sonu 😂 Harika bir yürüyüş oldu benim için, her ne kadar sokak hayvanlarına çok yanaşamasam da 😒 Peki sizin beğendiğiniz kareler oldu mu? Ya da bu kareler için verebileceğiniz öneriler var mı? Bu konuda kendimi olabildiğince geliştirmek istiyorum. Ve bence kendini geliştirebilmenin en iyi yolu soru sormaya başlamaktır. Bu da benim sorum.

Bugünlük benden bu kadar, kendinize dikkat edin, sağlıkla, sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.

Hello, everyone!

How are you doing? I hope you're well. Well, I hope you're trying to be. Two days ago, we made plans for yesterday morning to catch the sunrise with Cub. I even went to bed earlier than usual just for that...

But what happened? I overslept, of course. I'm not surprised, to tell you the truth. Despite this, I wasn't discouraged. Since it was almost time for my medicine, I prepared a small sandwich to take with me and set off on my way.

I couldn't resist the beach again. But there was one very important thing I forgot: SPF. Of course, I turned red again. People might even confuse me with my travelling companion, Cub. But unfortunately, there is a difference between us.

Cub has a travelling companion who can take cool photos of him, while I don't. Look how great photos I took of that little octopus 😒

There are also these, of course; even in the photo on the right, I may have asked him, "Why don't we have a photo?" 😂

Anyway... It would be better for me to write my post when I have such an unappreciative travelling companion.

After I started my walk, I didn't have much time until my medicine time, so my priority was to find a spot where I could eat without people disturbing me.

In this search, I thought of a part of the beach where no one goes except for stray animals. So I headed there. During this time, I was acting with a very unnecessary enthusiasm for "capturing" photographs.

How is my finger in the corner? 🤣 I definitely didn't notice it. But I would like to share with you this Silivri sign that I haven't shared before. After taking this photo, I continued on the road you can see behind the photo because no one comes to that part of the beach in winter, except for those who want to take a walk.

On the following part of the road, I waited for the fishermen you see on the cover to pose for me. The sea was strangely calm. Taking advantage of this, the cormorants approached the land, hoping that the fishermen would throw fish for them.

As I spent a few minutes watching them, I remembered the concept of time. It was already 9 o'clock, my medicine time. So, without lingering any longer, I immediately headed towards the point with the bench in mind, but there was a problem. The road was closed.

The spot I wanted to go to is a place where you can only see the sea and nothing else except the breakwaters in front of it. And even better, you can sit on a bench, not on a stone. But the road was damaged after the storm, and that's why they closed it.

Although it was not as close as this point, I continued by agreeing that there were similar benches on the rest of the beach. Of course, in the meantime, I was whining to my cute nerd 😁 Then I proceeded to the other side of the road. But there was a problem there too. They had almost blocked the whole road with a lane.

Since there were too many dogs ahead and my purpose was to eat, I decided to go back and unfortunately sit in a more crowded area. I also took a photo of the two statues I saw on the road. They didn't separate mother and son. I am glad for that; at least they are not too far away from here. (Atatürk and his mother)

Afterwards, I decided to sit at the place that resembled an amphitheatre at the doorstep of Zübeyde Hanım. Yes, there were many people coming and going, but she was my mother. Where else would I want to go? I was emotional again. And I'm no different from yesterday in this regard.

Of course, would my mom have cats at her feet? No... Impossible 🤣 The cute thing you see below immediately picked up the smell of the salami I took with me in the morning, thinking that I would definitely come across one. But I think this one is a bit wild.

As soon as he'd finished, he ran off without letting himself be petted. But he was still looking for more. Can you see the look in the photo on the right? The little devil. Of course, once you get used to fish, what's salami?

When I finished my sandwich, of course, I started on my way again. I started my walk, which lasted about 3 hours. I decided to take some alleyways because it was very windy. I don't want to get sick. And on the way I came across a very sweet Christmas tree that reminded me of my childhood.

Of course, the ornaments on ours were very different. The old-style glass, hand-painted ornaments were quite valuable. We used to keep them with care and use them with care. After reminiscing about my childhood for a while, I continued on my way.

Then I thought of going to Mimar Sinan Bridge again. But before that, I wanted to take a lot of photos. I think you have understood by now that I am in love with the sea. Why shouldn't I have more photos of it, right?

I have started to like this kind of photo. When I have a better camera in my hand, my first job will be to try to capture a shot like this. Apart from that, when I was trying to capture a similar shot at another point, I got too close to the sea, and the wave was too high, so I got a little wet. It wasn't a big problem for me, but still, the goal is not to get sick, right? But I went on my way, deviating from this goal, and after the message "Don't die yet!". It's a long way, isn't it? 😂

On the further part of the road, I came across a tree that was the victim of winter.

It didn't look like she was in bad shape, but I don't know anything about that. It suddenly looked very beautiful to me. So I wanted to immortalise this tree both in my own mind and in my photographs. Then it occurred to me to try an angle that I had seen weeks, maybe months ago on dear @passenger777's blog. Thank you, Passenger777! The result is a shot that I quite like. (He is also a very wise person. So it was not surprising at all). And get well soon again.

I feel like drawing flowers on these dry branches with editing programmes. Maybe I could get this photo printed out the old-fashioned way and work on it. The concept is very appealing to me.

After this shot, I got a call that I should go back home... We have guests. But when I calculated the time I spent later, I realised that I was really late. It was even time for my second pill. Of course, I had wasted a lot of time trying to make sure that Mr. Cub's face was visible in the photographs.

On the way back, as I was trying to move fast, I suddenly saw my missing twin.

I wish I had time and could get a little closer so I could give him a little cuddle 🤣 Well, maybe another time.

This is the end of the road. And of course, the end of this blog 😂 It was a great walk for me, although I can't get too close to strays 😒 So, did you have your favourite shots? Or do you have any suggestions for these shots? I want to get better at this as much as possible. And I think the best way to improve yourself is to start asking questions. And this is my question.

I wish I had time and could get a little closer so I could give him a little cuddle 🤣 Well, maybe another time.

This is the end of the road. And of course, the end of this blog 😂 It was a great walk for me, although I can't get too close to strays 😒 So, did you have your favourite shots? Or do you have any suggestions for these shots? I want to get better at this as much as possible. And I think the best way to improve yourself is to start asking questions. And this is my question.

That's all from me for today, take care, stay healthy, stay with love and please remember that;

You are the only one of you.