[PL / ENG] My Actifit Report Card: March 25 2024

Oj, wczorajszy dzień łatwy nie był.
Rano poszłam na konsultacje do przemiłej pani psycholog ze żłobka. Doradziła to i owo, ale głównie była zachwycona tym, jak w intuicyjny sposób stosujemy okazało się zalecane metody rozładowania napięcia zgodne z terapiami SI, mimo, że nie mamy o nich bladego pojęcia. Chodzi na przykład o to, że pozwalamy Bomblowi skakać przed spaniem po łóżku - zauważyłam bowiem, że jemu to wcale nie przeszkadza potem zasnąć, a wręcz przeciwnie, sam sobie wie, kiedy poskacze chwilę, kiedy jest dobry moment, żeby się położyć. I wtedy - okazuje się - jest dobrze dostymulowany układ przedsionkowy. Tylko, że my po takiej dozie skakania lubimy robić z syna "naleśnika", owijając go ciasno kocem lub kołdrą, tuląc i całując. I właśnie tu pani psycholog przecierała oczy ze zdumienia, bo na tym właśnie rzekomo polega terapia SI. Najpierw ruch i skakanie, a potem kojące dociski, żeby uspokoić ten system. I potem faktycznie cudownie się zasypia. Ha, proszę.
Mimo takich pozytywnych informacji spotkanie to było ciężkie, bo ja byłam w ciężkim stanie. Jakby mi kto piachem w oczy, czułam, że wyglądam jak zwłok, nie umiałam zebrać myśli, a i przejęta byłam, bo przecież przejmuję się tym i owym. Tak więc pani psycholog pochwaliła, że dobrze sobie radzimy z emocjami syna, i zadała dość trudne pytanie: "A jak sobie pani radzi z własnymi emocjami?". Heh ;)
W każdym razie spotkanie było wartościowe na pewno i mogłam dopytać o to i owo profesjonalistkę, która zna Bombla. Fajnie.
Potem wróciłam do domu, wylałam żale na moją podłą bezsenność, trochę poogarniałam i poszłam się położyć, bo marzyłam o tym od bladego świtu. Ale udało mi się przespać zaledwie niecałe pół godziny. No, zawsze coś. A potem po Bombla i na spacer - fajnie było, ale to właśnie był ten dzień, w którym w ciągu godziny urządził on 14 awantur o byle co.

Oh, yesterday was not an easy day.
In the morning I went for a consultation with a very nice psychologist from the nursery. She gave us some advice, but mainly she was delighted with how intuitively we used the recommended methods of relieving tension in line with SI therapies, even though we had no idea about them. For example, we let Bombel jump on the bed before going to sleep - I noticed that it doesn't prevent him from falling asleep, on the contrary, he knows when he will jump for a while and when it's a good time to lie down. And then - it turns out - the vestibular system is well stimulated. It's just that after so much jumping, we like to turn our son into a "pancake", wrapping him tightly in a blanket or quilt, hugging him and kissing him. And this is where the psychologist rubbed her eyes in amazement, because this is what SI therapy is supposedly about. First movement and jumping, then soothing pressure to calm this system. And then he actually falls asleep wonderfully. Ha, please.
Despite such positive information, the meeting was difficult because I was in a serious condition. It was as if someone had sand in my eyes, I felt like I looked like a corpse, I couldn't gather my thoughts, and I was worried, because I care about this and that. So the psychologist praised that we were coping well with our son's emotions and asked a rather difficult question: "And how do you deal with your own emotions?" Heh ;)
In any case, the meeting was definitely valuable and I could ask a professional who knows Bombel about this and that. Cool.
Then I came back home, poured out my regrets about my terrible insomnia, calmed down a bit and went to bed because I dreamed of this since the crack of dawn. But I only managed to sleep less than half an hour. Well, that's always something. And then I went to pick up Bombel and go for a walk - it was nice, but that was the day when he started 14 browls over nothing in an hour.